Yazacak çok şey var ama vakit yok işte!

Bu aralar emzirme, uyku, beslenme, oyun yerine çok daha zor dertlerle dolu kafam.

8 Kasım'da işe geri dönüyorum. Zihinsel engelli öğrencilerimle tanışacağım. ( zihinsel engelli ne demekse, esas engel bizde, onları anlayamadığımız için )

Yine kafam o ailelerin sonu gelmez üzüntüleriyle dolacak. Şimdi kafaya taktığım eften püften şeylerin aslında ne kadar boş olduğunu bir daha göreceğim.

Sonra da buraya yazacağım.

Çocuklar ve insanlar ne büyük zorluklar yaşıyor bir görelim bakalım.

Sana söylüyorum gelinim, Aylin annem sen anla!

Hadi görüşürüz,

Ciao