Tam tersi: Emzirmeme

Ata' yı kucağıma verdiler, işte böyle tutuyorsunuz, meme ucu böyle gelecek, evvveeet, şöyle kavrayın başını ve gövdesini.... İlk emzirme anımız böyleydi diye hatırlıyorum, fotoğraflara baktıkça daha kolay canlanıyor o anlar. Hamilelikte çok çalışmıştım emzirme ile ilgili. Dert olmadı yani diğer ayrıntılar.

Bir kaç ay sonra bir anne ile tanıştım: Hastanede emzirme ile ilgili sorduklarında: "ben bebeğimi emzirmek istemiyorum dedim" dedi. İlk an bir durdum. Neden diye sormadım. Bunu soracak samimiyet yoktu çünkü aramızda, yeni tanışmıştık.Bebek sütü veriyorum ve bebeğim de gayet mutlu dedi. Evet gayet mutlu görünüyordu, çünkü anne kucağındaydı sımsıkı.

Eve gelince çok düşündüm, bir anne bu kararı alabilir mi? Elbette alabilir, neden almasın.Bu hayatta bir çok renk ve desen var, öyle değil mi? Çok fazla derinlere inmedim, gerek yoktu çünkü ben Ata'yı emzirmeye inanmıştım ve kendi işime bakmalıydım, öyle değil mi??? Ama yine de garipti işte. Bebeğin bunu yaşama(ma)ya hakkı var mı peki???

Başka bir not: arkadaşım doğum yaptı, bebeği çok uzun bir süre hastanede kaldı.Sütünü sağıp götürdü.Bebek eve geldiğinde ise sütüm çok az dedi ve vermedi meme filan. "Aman arkadaşım, etme eyleme ver sütünü" diye yalvarmadım, merak etmeyin.Ben işime bakmalıydım öyle değil mi? Ata' yı emzirip emziremediğime...???

Diğer bir not daha: Arkadaşımla sohbet ederken 11 aylık oğlunu sütten kestiğini söyledi. "Aa, öyle mi" dedim.Artık geceleri gezemez olduk eşimle, yeter sıkıldım dedi. İşime bakmalıydım öyle değil mi? Yorum yapmamalıydım. Aynen öyle yaptım. Gıkımı çıkarmadım.

Son anektot, çocukluk arkadaşım yeni doğan bebeği uyuyunca balkona çıkıp püfür püfür tüttürürdü. Hiçbir şey dememeliydim öyle değil mi? Ona baskı yapmamalıydım. Karşılaştık, konuyu kendisi açana kadar birşey demedim. "Doktor 3 sigaraya izin verdi" dedi. Sen bilirsin arkadaşım dedim ama 3 değil 13 tane içtiğini ben değil bütün apartman görmüştür herhalde.

Bu güzel arkadaşlarımın bebekleri mi ne alemde? İşte beni bu ilgilendirir. Çünkü ben engelli çocuklar ve aileleriyle muhattabım. Benim derdim, sağlıklı çocuk, mutlu çocuk! Buna engel olan herşeyin karşısındayım elbette. Ben kimim ki emzirme konusunda "tü kaka yuh" diyebilirim öyle değil mi???

Ama herşeyin bir yeri var.

İlk annenin bebeğini bilemiyorum ne alemdedir.

Sütüm az diyen arkadaşımın kızı: son derece içe kapanık, hırçın, bazen çok durgun...Anne memesi alsaydı anne kokusunu alacağı için, emeceği için, güven duyacağı için rahat olacaktı. Geçen gün geldi bebeğini şikayete: hiç şikayet etme arkadaşım, sen değil miydin sütüm az diye meme vermeyen.Sen değil misin gün aşırı başkasına bırakıp dışarı çıkan. Bu çocuk senden yana yeterince doymadığı için böyle.Dost acı söyler, incitmek istemem ama bir çocuğa bunların yaşatılması doğru değil bence. Çok bozuldu. Ama şu bu dedi. Uzun uzun döktü içini. ama sonuç........bebek mutsuz.

Gece hayatı etkilenen arkadaşımın bebeği:hırçın,gergin sürekli ağlayan bir çocuk.Anne onu emzirdi hem de ilk 6 ay dolu dolu ama her istediğinde vermedi.Saate bağladı emzirme mesaisini.Sonra ise yavaş yavaş kesti, bebeğin rızası yoktu hiçbirinde. Şimdi bunun hesabını soruyor.Anne pişman,çok üzgün ama geçmiş olsun. İleride 2 yaşlarda, ergenlikte her şey daha yumuşak olur umarım.

Püfür püfür sigara içen arkadaşımın bebeğini sık sık görmüyorum ama nikotinin, ağır metallerin anne sütüyle geçtiğini bilmediğini hiç sanmıyorum.Vücudunda biriken bu şeyleri o küçücük yavrunun nasıl atacağını düşündüğünü de sanmıyorum. Tek bildiğim şey kendi alışkanlığına sıralamada ilk sırada yer verdiği...

Sana ne başkalarından Aylin Anne, kendi işine bak diyeceksiniz. Doğru haklısınız.Benim işime bakıyorum. Benim işim engelli çocuklar, annesi hamilelikte ve sonrasında sigara içen, emzirme sürecinde annenin gerginlik yaşattığı,hamilelikte ve doğumda işlerin ters gittiği, beslenme konusunun hiç işlenmediği yuvaların çocukları.Kurullarda, terapi gruplarında ve sürecinde " uygun olmayan davranışların azaltılmasında saçımı süpürge ettiğim ailelerin çocukları".Allah kimseye böyle dertler vermesin, herkesin evladı mutlu olsun diye diye evin yolunu tuttuğum işimin güzel yüzleri...

Onlara ve işime baka baka, emzirin, şefkatli olun demekten dilimde tüy bitti!

Haydi baş baş.