Kendimi ihmal ediyorum dedim az önce. Cuma günü demek haftanın yorgunluğunun çökmesi ve Ata' nın uyku saatinden önce yerlerde sürünmeye başlamam demek. Bugün de öyle oldu. Yemeği yedikten sonra Ata'yla uykuya dalmışım. Of ya! Halbuki eşimle, anne-babamla çay içmek istiyordum ben. Bir uyandım saat 01:00! Geçmiş olsun herkes uyumuş.
Allahtan annem var.Masa toplanmış, mutfak pırıl pırıl...Ya o olmasa ben ne yaparım? Kısa bir süre sonra gidecek, esas ben o zaman ne yapacağım? ........Ne olacak, her işi yine ben yapacağım. Bu tatlı rehavet bitecek.
07:00 gibi kalkıp,Ata'yı emzireceğim.Koşarak kahvaltıyı hazırlayacağım.Bir yandan Ata'yı doyurup bir yandan ağzıma bir şeyler atacağım. Koşarak giyineceğim, vaktim varsa allık ruj süreceğim.9'da dersim başlıyor. 15:00 e kadar okulda gümbür gümbür geçecek zaman. Evdeki eksiklere göre alış verişi tamamlayıp koşarak eve geleceğim. Ata üzerime atlayıp "mi mi" isteyecek. Elimi yüzümü zar zor yıkayıp bebeğimle hasret gireceğim.O rahatladığında ve izin vermek isterse mutfağa geçip yemek hazırlayıp, evi şöyle bir toparlayıp, çamaşırları halledip, Ata ile oynayacağım yine.Akşam yemeği hazırlıkları, akşam yemeği, Ata ile oyun, masayı toplama derdiyle birlikte uyku saati gelecek.Ata'yı uyutacağım. Belki kendimi de... Uyumazsam ne iyi! Yarının yemeğini hazırlayıp, mutfağı parlatıp, eve çeki düzen verip, bilgisayar başına oturacağım. Okul için gerekli çalışmalarımı hazırlayıp maillerimi okuyacağım. Sonra biraz yazı derken...uykum gelecek ve sürünerek gideceğim uykuya.Gece 00:30 gibi...
Nerede kaldı bir akşam sohbeti, film izleme keyfi, kuaför, saç, baş, makyaj??? Soruyorum kendime ister istemez. Şimdi annem varken bile vaktim yok bunlara. Olmalı mı?Zaman yaratmalı mıyım? Evet. Kendim için evet. Artık yapsam iyi olur. Çünkü kendime bakınca herkese çok çok daha iyi bakıyorum.
Merhaba;
YanıtlaSilAynı sorunları birebir yaşayan çalışan bir anneyim..Bunları bir tek yaşayan anlıyor.Allah yardımcımız olsun.Ayrıca blogunuzu uzun süredir takip ediyorum.Benim için çoğu konuda yol gösterici oldunuz.Özelliikle bebeğimi emzirerek uyutma konusunda içimi çok rahatlattınız.Her şey için çok teşekkür ederim.Sevgiyle kalın:))
Çok sevindim sevgili Fatma Hanım. Emzirerek uyutmayı anlatmayı misyon edinmiş gibiyim gerçekten :) Böyle iyi haberler geldikçe oynayasım geliyor. Dediğiniz gibi aynı sorunları yaşayanları bir tek yaşayan anlıyor. Allah herkese güç kuvvet versin de en iyi şekilde büyütelim şu evlatları :) sevgiler
YanıtlaSilaylin
slm Aylin Anne,
YanıtlaSilBen çok yeni bir anneyim(77günlük),çalışmaya başlamadım henüz.Ama ona rağmen doğumdan sonra ilk kez dün gittim kuaföre saçım başım berbat halde geziyordum.Pijamalarım zaten üniformam oldu. Annelik böyle bir şey galiba. Allah yardımcımız olsun.
Sevgili Türkan ben de aynı senin gibiydim. 3 Ay sonra filan çıkabildim dışarıya. Yani kuaför için :))) 1 yıl boyunca kaptan mağara adamı gibi gezmişim, berbat haldeymişim, hem gülüyor hem de üzülüyorum o halime :))) Ama sen kendini ihmal etme, olur mu? Kokluyorum güzel meleğini. Sevgiler
YanıtlaSil