26 Temmuz 2010 Pazartesi

Annelik gezegeninden notlar - II

Artık ben bir anneyim. Kendimi güneşin etrafında dönen minik bir gezegen gibi hissediyorum. Sanki üzerimde yaşayan tek bir varlık var,o da oğlum Ata.Bunun dışında olan bütün yakınlarım ve dostlarım dünyaya aitler ve ben onları sık sık ziyarete gidiyor gibiyim. Bu düşüncelerimi okurken garip gelmesin.Belki siz de yaşamışsınızdır.Sadece anne olmanın ve "anne" denmesinin güzelliği başımı döndürmedi merak etmeyin :))) Ben sadece ve sadece onun için yaşayan kocaman bir varlık olduğumu hissediyorum. Hani dünya ikiye ayrılıyor Ata ve diğerleri desem durum o da değil. Tasvirimden de anlaşılacağı gibi ben direk kopmuşum dünyadan baksanıza :))) Bu zamanlar böyle oluyor belki de...Olması gereken bu yani.

Dünyalılara şöyle bir bakıyorum da ara ara, herkes bir mesaj kaygısı peşinde.Uffffffffff çok sıkıcı, acayip banal.Herkeste bir slogan, bir mesaj.Kimisi imajına sıkı sıkı yapışmış gerçek yüzünü görmek imkansız! Kasan kasana, ıyyyyyyy! Güler yüzlü ol, pozitif ol, cırt pırt.. Bir kere sürekli bu mesajlar geliyorsa bir yerden orada asık bir surat vardır gerçekte.Negatiftir... Ayrıca sürekli aynı mesaj yayınlanıyorsa orada da dönüşüm yoktur, uzak durmak lazım.

Hayat binbir çeşit meyvesi olan bir ağaç gibidir. Kimisi acı,kimisi tatlı. Ama insan beynindeki ilk mesaj olan "ağrılı olandan kaç" mesajı nedeniyle hep tatlıya yönelir. Allah kimseye acı yaşatmasın derim. Ancak sürekli ye,iç,eğlen,coş,gülümse,sırıt,çiiiiiz mesajlarının bir süre sonra afyon etkisi yarattığını düşünüyorum. Artık sürekli sırıtmaktan kafaya giden bol oksijen sayesinde pilot olmuş akıllarla bu gemi bir yere kadar yürür.

Rasyonel olmak lazım! Herşeyi net olduğu gibi algılamalı. Evet arada pembelerle düşünmek şart ama bu ara çok fazla "pempe" olmuş dünya ve gerçekler hasır altı vaziyette.

Aslında ne kadar çok canı yanıyor dünyalıların.Aç çoğu bir kere. Sevgisiz...Çocuklar işkence görüyor mesela, doktorlar ise ilaç satıp para kazanma derdin şifa vermek varken. İnsanlar besin zannettiği çöpleri yiyerek ayakta duruyor. Herkes ya obez ya da sıska.Depresif olanı,intahar edeni,kedi keseni,işkence yapanı... Mağdurlar zaten heeeeeeppppppppppp mağdur!!!

Sebebi ne bunların sevgisizlik mi? Evet, temel neden bu ama çok yönlü düşününce kafayı adam gibi kullanamamanın bedeli bunlar. Kalp ve beyni dost edememenin.

Ben ettim mi? Evet, kendimce bir nebze. Bunu çok iyi biliyorum ve bu dengeyi kısmetse bebeğime de göstermek istiyorum.

Acıysa acısını dibine yaşamış , mutluluksa mutluluktan uçmuş bir annesi var oğlumun.Bir de bu insan toplamından ve toplum denen kalabalıktan çok bunalmış bir annesi. Herkesin arızasının ultrasoundunu çeke çeke artık insan kalabalıkları görmek istemez olmuş bir anne.


Belki ondan kendimi ayrı bir gezegen olarak görüyorumdur kendimce, Aylince.

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder

Bu yazı hakkında ne düşünüyorsan durma, yaz. Haydi yorumla :)