Yazmadan önce başlık atmayı sevmiyorum ama KAfka' yı anıp hemen bir aforizma başlığı koydum ve sözcükleri yüzdürmeye başladım kendimce.
Düşündüm de;önceleri bu tür bir tempoyu yoğun iş gündeminde yaşar, erkenden kalkıp yazı yazardım. Kişisel notlarımı bir blogta toplama fikri bana pek cazip gelmemişti.Araştıranlar bilirler, ben daha ziyade deneme ve makalelerimi yayınladım aslında. Ogünler için iyi olmuş bir bakıma çünkü hayattaki yaşanmışlıklarım, iş güç,toplantı,memleket meseleleri,siyaset gibi ıvır zıvır şeylermiş.Geriye dönüp bakınca "ne boş işlermiş diyorum" hala :)
Yayınlamadım, yayınlamadım, yayınlamadım ... Taaa ki anne olma heyecanını yaşayana kadar. Anneler gezegenine ayak basana kadar... :)))) Elimden kalem ve günlük düşmedi bir bakıma.Bazen sayfalarca yazdım bazen de 2 cümle yetti anlatmak istediklerimi. sonra ise bir blogta yazmaya karar verdim.
Bebeğimin herşeyini en özelleri değil de paylaşırsam çok işe yarayacak olan deneyimleri yazmaya karar verdim. Baktım ki kendim çalıp kendim dinliyorum onu biraz askıya aldım. Daha çok bilimsel yazılara yöneldim ardından. Posta kutuma hergün en az 5 tane anne sorusu geliyor ya da telefonum en az 1 kez birşey danışmak için arayan anneler aradığı için çalıyordu. Böyle olduğu için hem çok mutluyum hem de hafif gerginim. Ya yanlış bir şey önerirsem, mazallah demekten kendimi alamıyorum ara ara. Sorumluluk sahibi olmak güç istiyor...!
Herneyse, şimdilerde anneler gezegeninde süt veren güzel annelerle iç içeyim.Çok keyifli paylaşımlar oluyor ve bu anne grubu inanılmaz pratik,bilgili, akıllı.Bebekler çok şanslı vallahi. Başta blogcu anne ve Ayça olmak üzere çok yüksek profiller tanıyorum ve bu sayede olumlu deneyimlerimin artacağına inanıyorum :)
Emzirmenin güzellikleri üzerine bir güzelleme yazmak yerine o anın bendeki izdüşümünü bir fotoğrafla anlatmak isterim. Kısacası kelimeler kifayetsiz kalır :)
Artık hayatımın temel orjini Ata'yı emzirmek,beslemek,büyütmek, ve onun gelişim gibi kavramlar üzerinde nefes alıyor. Bu duyguyu bu akşam dedesiyle parka giden oğlumu hen
üz 15 dakika bile geçmeden dediler gibi özlememle pekiştirebilirim.
Daha önceleri nasıl yaşıyor muşum ben?Hayat çok güzeldi,evet; ama böyle anlam dolu ve aşk içinde aşk dolu değildi ki!!! :)
Allah dileyen isteyen herkese nasip etsin derim. Daha nasıl anlatayım şu içimdeki duygu yükünü bilemiyorum.
Bildiğim tek bir şey var, artık sadece kendim için değil bebeğim için de yaşıyorum ve bundan dolayı büyük bir haz duyuyorum.
Muhiddin Arabi "Bir erkek aşkı kadınıyla, bir kadın aşkı bebeğiyle yaşar" der. Ne güzel söylemiş kendileri, bunca laf kalabalığımın en büyük özetedir işte bu sözler.
Sevgiler
Aylin Anne
hımm..
YanıtlaSil