11 Ocak 2011 Salı

Benim yerimde siz olsaydınız ne yapardınız ne derdiniz?

Fotoğraf: Hafif.org

Okulda sıradan bir gündü bugün. Sağa sola koşturma, imza, fotokopi, el işi çalışmaları, sınıfa gir çık vesaire... Tam bu koşturmacanın ortasında şu buz gibi olup kaloriferleri yanmayan okulun müdürüne cırlamak üzere müdürün odasına tak tak tak tak diye bir hışımla yürürken soğuktan büzüşen velilerden biri kanepede tek başına oturuyordu. Birden dikkatimi çekti.

-"Siz OÇEM'in(Otistik Çocuklar Eğitim Merkezi) velilerinden miydiniz?" diye sordum, bananeyse!
-"Yok, hayır" dedi anne.
-"Benim velilerimden de değilsiniz, merak ettim kusurumu bağışlayın. Neredeyse hergün buradasınız, öğrenciniz hangi sınıfta"?
-"... sınıfında"
- "Annesimisiniz?"
- "Hocam, ben babannesi oluyorum". Annesi yok.
- Vah yavrum
- Dün ağlıyordu, sizi yanında görünce annesi olduğunuzu düşündüm. Çok ağladı, içim parçalandı. Neydi soruni yardımcı olabileceğimiz birşey var mı?
- Yok hocam, sağolun. Bizim işimiz Allah'lık. Bir o yardım edebilir.
- Hayırdır, hasta filan mı yavrunuz?
- Annesi bundan 2 yıl önce evi terk etti, gitti. Boşandılar. Çocuğun velayetini babaya bıraktı. Bir daha da ne aradı ne sordu.
- Ne??? Nasıl yani???
- Öz evladını insan merak etmez mi hocam?
- ..... Ben burada artık tamamen kilitlendim. Tüylerim diken diken oldu ve sadece dinleyebildim. Tek kelime edemedim duyduklarıma...
- Doktor doktor geziyoruz, şu ağlamalarına, hırçınlığına bir çare bulalım diye. Ama doktor ne yapacak. İlacı verip bırakıyorlar. Eğitimlere götürdüm, öğretmen tuttum, doktor doktor gezdim. Önümüzdeki yıllarda daha beter olacak, ben bunu da biliyorum. Arkadaşları soracak "senin annen nerede" diye. O da bize soracak. Bunun acısını daha çok yaşayacak. Ne yapacağımı bilemiyorum artık. Öğretmeni davranışlarının çok bozulduğunu, son 1 haftadır çok sorun çıkardığını ve kapıda beklemem gerektiğini söyledi. Bekliyorum işte. Ne yapayım???
-...Tüyleri diken diken olmuş, gözleri yuvasından fırlamış ben söylecek söz arayıp durdum. :(
- Annenin yeri bambaşka...("Ne salakça konuştum, onu herkes biliyor kızım Aylin, bari çözüm üretecek iki laf et")dedim içimden. Yutkunarak; "Psikoljik desteği ihmal etmeyin olur mu? Bir ihtiyacınız veya dertleşmek isterseniz ben buradayım". Ama inanın adam gibi birşey diyemedim. Hala daha düşünüyorum, annenin yerini kim tutabilir? Ne tutabilir? :(

Benim yerimde siz olsaydınız ne yapardınız ne derdiniz?

13 yorum:

  1. Kelimelerin kifayetsiz kaldığı yer ve maalesef çok yakinen bu durumu biz yaşadık:( Teyzemin oğlunun eşi çocuğu daha 4 yaşındayken bıraktı ve gitti bir dahada ne aradı ne de sordu Teyzem yani babaannesi büyüttü onu.Şimdi delikanlı oldu hala teyzemle kalıyor anne kelimesi hala bir yara içinde ne kadar belli etmemeye çalışsada.O on yaşındayken teyzemin oğlu bir evlilik daha yaptı ve tesadüftür ki ikinci eşinin adı da Özlem di ve kuzumuz öyle bir cümle kurdu ki hepimizin tüyleri diken diken oldu.
    "Özlem Anne senin adında Özlem sen de annem gibi beni bırakıp gitmezsin di mi"
    Lafı uzattım bu öyle bir yara ki asla kapanmıyor ve öyle bir yokluk ki yerini hiç bir şey doldurmuyor maalesef..

    YanıtlaSil
  2. Biraz ara verip geldim.. aslında kendimizi yiyoruz ya bu çocuğa iyi anne olamadım diye, belki sadece yanında bir anne olarak var olmak bile yeterlidir.. o zavallı yavruya mı acısın insan, o babaanneye mi bilemedim.. ama bildiğim birşey daha var.. kimseyle ilgili ahkam da kesemeyeceğim.. o annenin niye dönmediğini de kim bilebilir?

    YanıtlaSil
  3. babalar neyse de bir anne nasıl bırakır evladını. ben nöbete gittiğimde içim parçalanır, 3,5 senedir iş çıkışı bir kez dışarı çıkmadım doğru eve geldim, onu bırakın aynı odada oynarken ilgilenmezsem suçlu hissediyorum. allah bizleri evlatlarımızın başından eksik etmesin, hiçbir evlat annesiz kalmasın(AMİN)
    aylin hanım, bebek emziriyorum, herbal tea sipariş ettim, umarım en yakın zamanda gelir, işe yararsa çok daha fazla alıcam.diyet ürünleri içindeki herbal tea den istedim, umarım doğrudur. sevgiler
    züleyha

    YanıtlaSil
  4. çok zor bir durum gerçekten. ben okurken bile içim cız etti. ne anneler var...ya bakamayacaksan çocuk yapma yahuu..çocuk demek sadece yemesi içmesi büyümesi değil ki....insan yetiştiriyorsunuz insan...ama bunun farkında değil bazıları

    www.bebekbuyutu-yorum.blogspot.com

    YanıtlaSil
  5. Aylincim cok zor sey su annesizlik. Allah kimseye vermesin:(

    YanıtlaSil
  6. Deli annem, sen ki kendini yedin bitirdin iyi anne degilim diye. En azundan evladin yaninda, sen onlarlasin. Don cumlende o kadar haklisin ki....Kim bilebilir " o anne nicin bir daha donmedi"??????? Kim bilir neler yasandi neler oldu??????? Bilmiyoruz. Onemli olan bu cocuga ve babanneye nasil yardimci olacagimiz, oyle degil mi? Yoksa ahkam kesilecek gibi bir durum degil, cok haklisin

    YanıtlaSil
  7. Zuleyhacim annelik tam anlamiyla vicdan isi kalp isi gonul isi. Kimbilir bu anne nicin cekti gitti? Ben yavrucuga uzuldum.

    Cay umarim cok iyi gelir bol sutun olsun :) optum

    YanıtlaSil
  8. Bir anne neden yavrusunu birakir? Bilemiyorum Allah herkese bebegini gule oynaya buyutmek nadip etsin ki bu anneler cekip gitmesin Boyle:( cok uzucu hakikaten degil mi ?

    YanıtlaSil
  9. okurken bile gözlerim doldu. etrafımdaki bircok insan tarafından cok elestirildim ben. kızımı bırakıp da aksamları olsun bir yerlere gitmiyorum diye. bazen esim bile sitem etti. ben evladımı birkac saatligine bile olsa bırakamazken nasıl bir sebeptir ki bir anneyi cocugunu arayıp soramayacak kadar uzakta tutan. ben bir defasında bir pedagog gorusmesi icin beklerken annesinin olumunu nasıl acıklayacaklarını danısmak uzere gelen bir aile gormustum. o kızın aglayısını omrumce unutamam. anne yerı asla doldurulamayacak bır ucurumdur.

    YanıtlaSil
  10. Bende yorumunu okurken ağlamaklı oldum. Çok zor...Allahım :(

    YanıtlaSil
  11. Ne yazık ki herkes kendi kaderiyle ve kendi sınavıyla büyüyor. O çocuk için yapılacak pek bir şey yok bence, zira annenin yokluğunun açtığı yara asla kapatılamaz. Belki sevgiye ve anlayışa boğulursa nispeten daha az yara ile atlatabilir. Ama kim bir anne kadar anlayışlı olabilir, bilemiyorum.
    Bence asıl babaannenin, torununa karşı anlayışlı olabilmesi için ciddi bir moral desteğe ihtiyacı var. Artık psikoterapi mi olur, eş dost çevresi mi olur?
    Geçen ben de televizyonda evlilik programlarına denk geldim. Japon bir adam gelmiş, Türk kızı ile evlenip Japonya'ya götüreceğim diye. 5 talibi çıkmış, ben ancak 2 tanesini görebildim. Bir tanesi "Babası kızımı ANkara'ya kaçırdı, göstermiyor. Göremiyorum zaten kızımı, ben evlenip Japonya'ya gitmek sitiyorum" dedi. Bir diğeri 10 ve 12 yaşında 2 çocuk sahibiymiş. "Buraya beni onlar yolladı, ben evlenirsem onlara annem bakacak. Babası da alıp baksın artık zaten, bunca zaman ben baktım" dedi. Neler oluyor bizim annelerimize anlamadım!

    YanıtlaSil
  12. @Çok bilmiş Kadınlar tembel ve umarsız oldu artık.Aile yapımız çatır çatır çatırdıyor. Bunun sonunda ne olacak???? Allah korusun.

    Sevgiler

    YanıtlaSil

Bu yazı hakkında ne düşünüyorsan durma, yaz. Haydi yorumla :)