28 Nisan 2011 Perşembe

Artık fiziksel olarak anne değilim, ama...

İlk gün:

Bundan 1o gün önceydi; doktora gittim, inceledi, baktı etti ve yapılması gerekenleri anlatırken "artık emziremezsiniz" deyince şoka girip, "durun ben bunu bir düşüneyim" gibi garip bir laf etmiştim. Sanki düşününce anında iyileşecekmişim gibi gelmişti, ne yapayım. Çaresizlik işte. Sonra eşime ve doktorun yüzüne bekıp "ben buna hazır değilim" Ata hiç değil. O ana kadar emzirme odası aramış, 1 metre karelik bir odacığın önündeki izdahamı görüp arkamıza bakmadan kaçmıştık. Bu nedenle Ata hala daha "meme meme meme" diye sayıklıyordu.

Çıktık; meme diye yolda yakamı bağrımı yoldu.
Eve geldik; meme diye üstümü paraladı.
Uykusu geldi ; meme diye ağladı.
Artık dayanamadım ben de ağlamaya başladım. İlaçları içmiştim çoktan. Artık süt veremezdim. Kayınvalidem aldı, kucakladı ve uyuttu.

Akşama kadar ara ara başıma gelip, "anne meme" dedi bir kaç kez. Öpüp koklayıp şakalaştım önce. Kendimi geceye hazırlamak zorundaydım bir yandan.

Dırırırırırımmm! Gece oldu. Oğlum, yavrum, canım, bebeğim "anne meme" diye ağlamaklı bir sesle yanıma geldi. Kucakladım, göğsüme yatırdım. Çok yumuşak bir sesle konuşmaya başladım.
-"Ata'cığım, hatırlıyor musun, bugün doktora gittik. İlaç verdi, artık Ata'ya süt veremezsiniz, ilaçlar yüzünden hasta olur, dedi. Sonra seni kucağına aldı, sevdi, sarıldı" ... Hatırlıyor musun annecim?
-Ata: ( ağlayarak )Doktor..... meme meme memmmmeeee mmeeemmmmmeeeeee
....!!!!

Baktım ki oğlum "ben anlamam! banane! meme!" diyor...

-"Atacım, ağlamakta çok haklısın bir tanem. Ben olsam ben de ağlardım. Ah canım yavrum. Ağlamana dayanamıyorum ama şimdi kollarımdasın. İstediğin kadar ağlayabilirsin. İstediğin kadar bana kızabilirsin. Çok haklısın bir tanem. Kollarımdasın, seni hiç bırakmıyorum. Sana sarılıyorum, seni öpüyorum, kokluyorum. Seni çok seviyorum. Meme vermediğim için seni sevmiyorum sanma. Seni çok seviyorum. Ağla bebeğim, peki... Ağla..."
-Ata: "peki, peki, peki, peki, annnnneeeee, ühüüüü, memeeeeeeeeeee...."

Bu ağlama 15 dakika kadar sürdü sonra uykuya daldı. Sabah kadar göğsümden indirmedim.

İkinci gün

İlk gün kadar net hatırlamıyorum aslında. Ancak her istediğinde doktorun dediklerini, artık veremeyeceğimi, onu çok sevdiğimi... kucağıma alıp sıkı sıkı sarılarak anlattım. Ağlamasını, verdiği bütün tepkileri saygıyla kabul ettim. Gece yine göğsümde ağlayarak uyudu. Ama biraz daha kısaydı belki; fakat ilk günkü gibi derinden sızlatmıştı kalbimi. Sonra aklıma komik tekerlemeler, kısacık bir dandini dandini, ardından apartmanın içinde ve dışında kim varsa uyku yoklaması çekme fikri geldi.

Üçüncü, dördüncü, beşinci, altıncı ve yedinci günlerde bunu uyguladım. Babanne uyumuş, Semen Abla uyumuş, Avukat amca uyumuş, Aysel teyze uyumuş, Dilek Hanım uyumuş, Yelda uyumuş.... apartmanda kim varsa fısıldayarak saydım. Sonra alt kattaki veterinerdeki 10 tane yavru kediye isim takarak şaşmaz bir sırayla saydım. Bıcır uyumuş, gıcır uyumuuuşşş, minnoş uyumuşşş... sonunda bir kaç kez meme isteyip uyumaya geçti. Ama bu formül acayip işe yaradı. Sanırım her defasında memesiz uyuması gerektiğini anladı. Dördünce gece miydi, tam hatırlamıyorum. Kucağıma alır almaz; "Semen???" dedi. Uyumuş Atacığım, "Bababi(babanne)???" "uyumuş" dedim. Sonra bir baktım benim Ata uyumuuuuşşşş. Süper! Bu uyku yoklamasını çok sevdi ve kendini iyi hissediyor. Bu hep birlikte uyuma sloganı çok işe yaradı. Zaten tam zamanıydı.

Son günlerde ise "Atacığım hadi hep beraber uyuyalım" diyorum. Birbirimize sarılıyoruz. Biraz ninni söyleyip ardından kısa bir uyku yoklamasıyla uykuya dalıyoruz. Masaj yapmak da iyi bir formül.

2009 yılının ilk günlerinde öğrenmiştim hamile olduğumu.Hamilelikti, emzirmeydi derken neredeyse dolu dolu 2.5 yıl canımla kanımla sütümle Atacığıma annelik yapmaya çalıştım. Şimdi, artık, fiziksel olarak anne değilim ama Ata' nın kendi kendine uyumaya başlaması ve bunun onda yarattığı olumlu değişimi görmek garip bir gurur veriyor bana.

Annelik böyle bir şey galiba; En ufak şeye sevinmekle başlayan bir kişilik olmak...

30 yorum:

  1. uyku yoklaması süper fikir. annelik = yaratıcılık :)
    ben artık odasında yatması için alıştırmalara başlayacağım ama şimdiden nuh diyor peygamber demiyor benim zilli :)

    YanıtlaSil
  2. kusura bakmayın gereksiz bir yaklaşım! yazıyı yazarken,hiç çocuğuna süt veremeyen anneleri düşündünüz mü ? hayır sanmıyorum, o vicdan azabını nasıl bir şey olduğunu hayatının her döneminde yaşadınızmı ? hayır yaşamadınız, bilseydiniz inanın böyle yazamazdınız..
    her zaman şükür etmek lazım 2,5 yıl az bir zaman mı ki??? çoğu normal çocuğun bile yaşayamadığı bu dönemi çok uzun bir zaman oğlunuzda sizde yaşamışsınız.. " artık fiziksel olarak anne değilim " gibi bir demogojiyle olaya yaklaşımınızı doğru bulmuyorum.. çocuğunuzu bedeninizde hissettiğiniz an fiziksel ve ruhsal zaten siz bir annesiniz.

    YanıtlaSil
  3. Burada kimseyi düşünerek değil kendimi düşünerek yazmaya karar verdim. Elbetteki öyle anneler var. Daha nice güçlük yaşayan anneler var. Fakat blogumu takip ediyorsanız bilirsiniz, etmiyorsanız da açıklayayım: ben emzirme aşığı bir anneyim. Törenle, ağlamaksızın son bulsun isterdim. Bu da benim acım. Sonsuza kadar anneyim, dediğiniz gibi.

    A bu arada, siz anne miydiniz?

    YanıtlaSil
  4. Gözlerim doldu. Hem hastalık hem meme verememe... Ne kadar zor olmuştur. Yine durumu iyi kotarmışsınız bence. Fiziksel olarak anne değilim demişsiniz ama anlattıklarınıza bakın, daha fazla fiziksel temas başlamış aslında. Neyse ki biraz laf anlayacak yaşta. Çok geçmiş olsun...

    YanıtlaSil
  5. @Nilhan çok işe yaradı. Geçen gün Pam Leo nun kitabını okurken; 2 yaşa yaklaşan çocuklar için slogan "hep beraber" dir diyordu. Şimdi bunu uyguluyorum. Hepberaber dişlerimizi fırçalıyoruz, hep beraber uyuyoruz, hep beraber kitap okuyoruz, müzik dinliyoruz... vesaire.. Süper fikir. Tavsiye ederim.

    YanıtlaSil
  6. ilk defa blogunuzdayim ve ilk okudugum yaziniz buydu...ve cok etkilendim,cok duygulandim...
    oglum henüz 4 aylik,umarim bende 2,5 sene emzirebilirim..ve umarim tüm annelerde...

    YanıtlaSil
  7. Yeşim Biricik28 Nisan 2011 17:40

    Aylincim birçok arkadaş ya Ata'nın yaşını yanlış anlamış ya da haksız yere yargısız infaz yapmış.2 yaşına kadar ek gıdaların yanında anne sütü mutlaka diye yergök inlerken(rahatsızlık sebebiyle emziremeyenler İstisna)Vücut yapısı bozulmasın diye emzirmeyenler varken yukarıdaki arkadaşın sana çemkirmesini anlamış değilim.Yine de üzülme bence 18-19 ay da gayet iyi bir zaman.Çok geçmiş olsun.Bu arada devam sütlerindense yarım yağlı pastörize sütü tercih ettim ve öyle de (5,5 yaş)ediyorum.Sen ne dersin?:)

    YanıtlaSil
  8. Benim kızım Ata'dan 1 ay küçük, ilgiyle takip ediyorum yazdıklarını.
    Şubat'ın sonunda ameliyat oldum. O dönemde hastanede yattığım 3 gün kızımı hiç emziremedim. Hastaneden çıktıktan sonra da 3 gün aldığım antibiyotiklerin tadı sebebiyle kızım fazla meme emmek istemedi. Sonrasında her şey normale döndü ama bizim için zor bir dönemdi. Seni çok iyi anlıyorum. Umarım sağlığına en kısa zamanda kavuşursun.
    Ben de kızımla birlikte yatardım onu uyuturken ve biz de tüm arkadaşlarımızı sayardık. Asya uyumuş, Havva uyumuş vs. İşe yarıyor gerçekten de...
    Bir de hassas bir zamanlama, seni kırmak da istemem ama söylemeden geçemedim: O kadar direnmene rağmen sonunda sen de Ata'ya kendi kendine uyumayı ağlatarak öğrettin.
    Gerçekten yanlış seni üzmek istemem ama benim başından beri savunduğum ve uyguladığım şekilde öğrendi Ata da kendi kendine uyumayı ve bence başka yolu da yok bu işin. Çocuk ağlamadan öğrensin diye beklersen 4-5 yaşını bulabilir ve hatta belki de daha ötesi de olabilirdi.
    Ben bu şekilde yanında durarak ağlamasına izin verme yöntemini başından itibaten denedim. Kızım şu an 19 aylık ve 1 haftadır tamamen kendi isteğiyle, odasında yalnız başına uyuyor. Yanına uzanmama bile gerek kalmıyor.
    Ferber yöntemi kadar acımasız değil ama sonuç olarak ağlatmadan kendi kendini sakinleştirip uykuya dalma yöntemi nasıl öğretilebilir, bilemiyorum...

    YanıtlaSil
  9. @Çok bilmiş: Çok teşekkür ederim güzel sözlerin için. Ancak benim ilk akşam yaşadığım tam olarak febrer değil. febrer de çocuk yatağa yatırılır ve dakika bazında ağlatılır. benimkisi kucağımda konuşa konuşa, kah ağlayarak kah ninnilerle ama asla teması kesmedendi. Bu sadece ilk akşam oldu. Düzenli bir ağlatma vb değil. ikinci akşamda ve diğerlerinde ağlatma yok kesinlikle. ferbere karşı biri olarak zaten bunu uygulamam mümkün değil.

    Aslı çok güzel yazmış. olay şunun gibi: http://sadeceanne.com/2010/03/09/aglama-izni/

    Sonra sohbetle, ninni ve sohbetle uyudu, tekrarlayayım. sanırım tam olarak ifade edememişim.

    sevgiler

    YanıtlaSil
  10. Şu süt konusu kafamı çok kurcalıyor Yeşimciğim. İyice araştıracağım. Bir grup doğal beslenme uzmanı sütün gereksiz olduğunu insan dna ve sindirim yapısına uygun olmadığını söylüyor. Bir grup illa ki içilmeli diyor. Yoğurt daha sağlıklı diyen var. İiiiiiiiiiiiiiiiiyice araştırıp fikrimi beyan etmek istiyorum izninle canımcım :) Teşekkür ederim yorumun için. Öptüm seni ve yakışıklı delikanlıyı.

    YanıtlaSil
  11. @cucu, inşallah emzirirsiniz. ama emziremezseniz de üzülmeyin. herşey kısmet derler ya, klişe ama doğruymuş.

    çok sevgiler

    YanıtlaSil
  12. Meme emmeden uyuduğu 1. gün için: "Bu ağlama 15 dakika kadar sürdü sonra uykuya daldı." diye yazmışsın. 2. gün için de: "Gece yine göğsümde ağlayarak uyudu." demişsin.
    Benim de kastettiğim buydu: Yanındasın, teması ve diyaloğu kesmiyorsun ama ağlamasına izin veriyorsun. Ağlamasın diye meme veremediğin gibi, ayağında vs sallamıyorsun; sadece kendi kendine sakinleşmesini bekliyorsun.
    Ben de böyle olması gerektiğini söylüyorum zaten. Ferber'den farklı bir metot ama sonuç olarak çocuk ağlıyor ve sen de onu sadece konuşarak ve dokunarak teskin etmeye çalışıyorsun. Çocuğa kendisini sakinleştirmeyi başarabilmesi için fırsat tanıyorsun; onun yerine sen, onu sakinleştirecek yöntemler üretmiyorsun.
    Bence bebebk bakımında, başından beri olması gereken de zaten bu...

    YanıtlaSil
  13. Allahtan yatağa bırakıp ağlatmadım.

    Söyle bir konu da var. Çok halsiz oldugum için değil ayağımda sallamak kıpırdatacak Halim yoktu :( ikinci gece beni uzun uzun dinledi. Çok az ağladı ve aglatarak değil anlattıklarımı dinleyerek uyudu. Son 10 gündür gerginlik kaygı stres yasamadan uyuyor çok şükür.

    Bu arada bir önceki linkte sadeceanne.com un linkine bakabildin mı?

    Sevgiler

    YanıtlaSil
  14. Cok duygulandim okurken ama her serde bir hayir vardir da dedim. Umarim hersey daha iyidir sizin icin. Sevgiler...

    YanıtlaSil
  15. Buse'mde 1 Ekim 2009 doğumlu aralarında çok az bir fark var :)
    Ben çalışıyorum Buse'mize babaannesi bakıyor.
    Buse bitti nin ne demek olduğunu öğrendi.
    Bir kaç akşam eve karnı tok geldi meme aramadı
    bende 2 günden sonra emzirmenin pek mantıklı olmadığını
    düşündüm. Buse 3.gün memeee diye oturdu kucağıma bluzu çekiştiriyor yukarı doğru annecim bitti ama dedim yüzüme baktı indi aşağıya oyuna başladı..bir kaç defa daha böyle yaklaştı ve ben yine bitti dedim şükür ki sorun yaşamadık bundan sonra.
    Şimdi pınarın 1 yaş üstü sütünü kullanıyorum çok memnunum..şütt diye geliyor yatacağı vakit yanıma gidip beraber hazırlıyoruz ve içip bazen kendi bazen sallanarak uyuyor..birde misielri kovuyoruz biz uyurkene :)

    Senin sağlık durumundan kaynaklanmış ve onun iyiliği için
    rahat ol biraz her şerde hayır vardır derler bak uyumayı öğrendi kendi kendine ne güzel :) sevgiler :)

    YanıtlaSil
  16. aylin hanım ben de merak ettim o arkadaşın anne olup olmadığını? ya emzirmek , emzirmemek, emzirememek, emzirmek istememek bunlar şahsi fikirlerdir saygı duyulur o kadar... ayrıca Atişkonuzu 2,5 yaşında sanıyor..

    YanıtlaSil
  17. @Küçük mucizem: ben acımı yaşamak ve paylaşmak istedim. herzaman dikkat ederim yada edemeyebilirim. bilim adamı değilim ki herşeyimi ölçerek yazayım.

    Ben de insanım, anneyim, kadınım. Elbette kendimce şeyleri yanlı, taraflı veya olduğu gibi aktarabilirim.

    Beni okumayan biri olduğunu düşünmeden edemiyorum.

    YanıtlaSil
  18. @Ülkü çok teşekkür ediyorum. Yazımın son cümlelerini aynı senin cümlemle bitirmiştim. Her şerde bir hayır vardır diyerek. Bu sayede kendi kendine uyumayı öğrendi.

    Not: Ata inek sütünü kesinlikle içmiyor, içiremiyoruz. Herşeyi denedik diyebilirim. Şart mı? Emin değilim.

    Sevgiler

    YanıtlaSil
  19. @benden ve bizden: çok tatlısınız, çok teşekkür ederim.

    YanıtlaSil
  20. @SU inci; bir de bizimkisi doktor oluyormuş; kadere inat :))) hahahaha:))) Çok teşekkür ederim.

    Sevgiler

    YanıtlaSil
  21. Evet, evet okudum Aylin. Hatta bir de Bilinçli Bebek kitabı vardır bu konuda benim gözümü açan. Orada da ağlatmanın en doğrusu olduğunu anlatır yazar.
    Bence de ayağında sallamayarak en doğrusunu yapmışsın. Koca adam oldu artık bizimkiler her lafı anlıyorlar.
    Benimki de 5 gündür gece uykudan önce emmelerini kesti zaten. Bu durumda emmesi teke (bazen 2'ye) indi. O da sabahları aç karnına uyanınca hemen emmek istemeisnden kaynaklanıyor. Ama artık o kadar kısa sürüyor ki bu emme seansı. Yani kesmekle fazla da bir ey kaybetmiş olmadınız. Zaten hem emme sıklığı hem de emme süresi oldukça azalmış oluyor bu aylarda. Artık akılları fikirleri muzurlkta oluyor ne de olsa :)

    YanıtlaSil
  22. @Çok bilmiş:Bahsettiğin kita iyi bir kitap evet. Güven içinde ağlaması başka, ağlamaya terketmek bambaşka...

    Kesmeye hiç hazır değildik ama. Gece gündüz düzenli emen bir adamdı Ata. Doktor kes demeden önce bile meme diye yakamı çekiştiriyordu. O derece seviyordu. Evet Ata meme emmeyi çok seviyordu. Bana sarılıp kokluyordu mesela. :(

    Naapalım! KAder...

    Ayrıca Ata' yı bu yaşın akadar hiç sallamadım. Kucaklayıp pışpışladım ama sallamadım. Sanırım iyi yaptım.

    Teşekkür ederim tekrar :)

    YanıtlaSil
  23. Aylin hanım ve diğer çemkirdiğimi düşünen bayanlar..

    Evet blogunuza yeni denk geldim ve ilk okuduğum yazınız bu oldu! ben yazınızdan oğlunuzu 2,5 yaşında anladım..derdim emzirmek emzirmemek veya emzirememek değil sizin kendinizi artık fiziksel olarak anne değilim sözünüzün size şahsınızda emziremeyen annelere haksız bir yaklaşım olduğuydu, hiç bir art niyetim yok

    Emziren ANNE emzirmeyen ÇEYREK ANNE diye bir şey yok yani :)

    YanıtlaSil
  24. @dekarapsuwasyon : tekrar etmek isterim. Bu yazımda aniden memeden kesmenin bende yarattığı soku ve yaşadığım hüznü anlatmak istedim. Kendimden başka hiçbir anneyi düşünerek yada laf çakarak yazmadım. Herkesin kendi tercihi, hayatı ve kaderi. Kimseyi yargılama hakkım olmadıgı gibi kimsenin de yaşadığım bireysel ve kendi halindeki acımı başkalarıyla iliskilendirmesine gerek olmadıgını düşünüyorum.

    Az önce de meme istedi yavrum. Kiyamam ...

    YanıtlaSil
  25. acil şifalar inşallah, emzirememek nasıl bir vicdan azabıysa eminim hiç istemeden emzirmeden kesmekte aynı azap olsa gerek :( hakkınızda hayırlısı inşallah,miniği gözlerinden öperim

    inanın hiç bir art niyetim yoktu tek bir yazınızla,detaylı bilgim olmadan fikrimi belirttim.. sizi üzdüysem kusura bakmayın hakkınızı helal edin..

    sevgiler

    YanıtlaSil
  26. Ço kteşekkür ederim. Farkındayım iyi niyetliydiniz. Rica ederim. Sevgiler, ne demek.. helal olsun tabi ki.Sevgiler tekrar. Bu arada web siteniz çok güzel. Artık takipçinizim :)

    YanıtlaSil
  27. çok teşekkürler, kesinlikle bende öyle aylin anne yazılarına cup atlıyorum :)

    YanıtlaSil
  28. ... ve keşke size daha önce rastlasaymışım, dün akşam çok detaylı okudum blogunuzu başına kadar gittim diyebilirim yanlış yaptığım bir çok şeyi fark ettim yazılarınızda, mükemmel bir annesiniz inşallah emekleriniz ilerde oğlunuzla size döner

    YanıtlaSil
  29. @dekaraosvwasyon:güzel sözleriniz için çok teşekkür ederim. estafirullah. eksikleri ve hataları olan bir anneyim aynı zamanda. Amin, herkesin evladıyla dönsün inşallah, o güzel emekler.

    sevgiler

    YanıtlaSil

Bu yazı hakkında ne düşünüyorsan durma, yaz. Haydi yorumla :)