Yemek yemek herkese eziyetse... Yemeyen çocuğuma nasıl yedirebilirim?
Yemek yemiyor, ne yapabilirim?
İştahsız, ne yapsak?
Yemeği sevmesi için parkta mı doyurayım?
Yemiyor, çok endişeliyim...
Bunun gibi pek çok soru ve cümle sıralayabilirim. Her annenin çocuğuyla ilgili olarak en az bir kez yaşadığı bir yememe döneminde bu soru ve cümleler kullanıliyor anlaşılan. Geçen günkü postta Ata' nın neler yediğini yazmıştım. Sevgili Tijen peki "yemeyen veletlere ne yapacağız" diye sormuş. Ben de bu soruyu seve seve yanıtlamak istedim. Çünkü aylarca yemek yedirmek için çabalamış, artık en sonunda stresten sırtında yaralar çıkarmış bir anne olarak belki bir yardımım dokunur diye düşünüyorum. Ata 6.ayında diş çıkarmaya başladı ve bu dönemde katı gıdalarla tanıştık. İkisi çakışınca oldukça zorlu bir yememe süreci başladı.
O dönem yaptıklarımı ve yazdıklarımı inceleyince durumu şöyle özetleyebilirim.
Nasıl davranmalı?
1. Peşinden kaşıkla koşturmadım. İyi de oldu, poposunun üstüne oturup masada yeneceğini bir şekilde öğrendi sonunda.
2.İki çeşit yemek hazırlıyorum mutlaka. Mesela pilav + balık. Çok sevdiği pilavı bayılarak yemeye çalışırken balığı ağzına ağzına depiyorum. Böylelikle herkes için adil bir beslenme olmuş oluyor.
3.Masaya kendi çatalını / kaşığını götürmesini istiyorum Ata' dan. Son zamanlarda daha çok severek yapar oldu. Yemeğe motive ediyor sanıyorum.
4. Askeli lise mantığıyla hareket edip yemek saatlerinin hergün aynı olmasına dikkat ettim en başından beri. Bazen de atladığımız yada geciktiği oldu tabi. Ama dikkat etmeye başlayınca aynı saatlerde acıktı ve yemeye başladı.
5. Masada ve oturarak yemek yemek konusunda ısrarlı davranmak çocuğu yemek ve sofra kültürüne yaklaştıracaktır. Ayakta gezerken doyurmaya çalışmak yemeği hafife almasını sağlayabilir diye düşündüm, uzak durdum.
6. Yemek yediği için ödül vermedim şimdiye kadar.. Dün parkta bir anne yemeğini yiyen oğluna ödül olarak kocaman bir çikolata verdi.Yani aslında o anne çocuğuna şu mesajı verdi istemeden: "ödül olarak vediğim abur cubur yaptığım yemeklerden daha değerlidir". Sakın, sakın, sakın!
7. Yememek için direndiği zamanlarda çok süslü yemek tabakları hazırlayıp bütün dikkatini yemeğe çekmeye çalışıyorum.
8. Sofrada birlikte yiyoruz. Ata yemese de biz yemeye devam ederiz. O da yemeğimizin bitmesini bekler. İşte bu çok önemli bence. Beklemeyi bilmek...
9. Bol bol konuşarak, sesimi alçaltıp yükselterek. Bütün ilgimi Ata'ya verip onunla sohbet ederek yemesini sağlamaya çalışıyorum. Bir dönem evde ne kadar büyük varsa toplanıp Ata yesin diye cümbüş yapıyorlardı. ( Ben okuldayken yemek yedirmek için başlamıştı bu furya.) Tesbih sallayıp helikopter taklidi yapan büyükanneler, televizyon açıp "aa, bak ne varmış" deyip ağzını açmasını sağlayan baba modelleri, def çalıp şarkı söyleyen insanlar... Hatırladıkça ruhum daralıyor. Bir gün annem (emekli sınıf öğretmeni, dikkatinizi çekerim) geldi ve bu hengame bitti :) Tam ekip hazırlanıp sahne alıyordu ki annemin şu cümlesi birden herkesi durdurdu ve susturdu: "Ata' nın yemeğe konsantre olması lazım, bu şekilde yemek yemeyi öğrenemez". Tsssssssssssssss, sessizlik ve ardından kaşığı eline alıp incelemeye başlayan ve annannesine hiç itiraz etmeyen bir Ata... İşte o günden beri ekip paydos ettiği için, genelde yemeğe konsantre benim oğlum ;)
10. Bir ara biskuvilere dadandı, artık almıyorum ve abur cubur vermiyoruz. Sadece dişini kaşımak isterse havuç, salatalık, uzun grisinilerden arada sırada veriyorum.
11. Herzaman ama herzaman kendi kendine yemesine izin verdim. Altına bir bez yayarak üstünün başının batmasına göz yumarak yemeği kaşığa daldırmasını zevkle izledim çoğu kez. Hele ki, ilkinde ağzını bulup yuttuğunda çok mutlu olmuştu. İkimiz de anladık ki bu başarmanın ta kendisi ve başarı hazzını zedelemek istemedim, çok çamaşır çıkıyor diye :)
12. Değişik tarifleri denemek iyi bir motivasyon kaynağı anlaşılan. Değişik çorbalar, sebze yemekleri denemek mantıklı olabilir. Ata sayesinde çok değişik ve pratik yemek öğrendiğim için ayrıca mutluyum :)
13. Süt içmek istemezse yoğurt ve peynir takviyesini sıklaştırdım. Sütü sevmek zorudna değil. Ayrıca bir yaprak marulda bir bardak sütten daha fazla kalsiyum var ;)
14. Yemekten önce, yemek sırasında çok fazla su içmesine izin vermedim ki iştahı kesilmesin. Yemekten biraz sonra istediği kadar içebilir sevgili oğlum.
Umarım bu anti-bilimsel liste işinize yarar :) Anne stres yapmazsa çocuk daha rahat yer şeklindeki cümleyi de eklersek sanırım fena olmaz. Ve umarım bu liste işinize yarar .
Sevgiler
bunların hemen hemen hepsini denemiş ve yapmakta olan bir anneyim kızım 2 yaşında ve hala yemek yerken savaş halindeyiz.ne kendi yiyiyor nede biz yedirebiliyoruz...
YanıtlaSil@Çocukça Yaşamak, sıkıntınızı tahmin edebiliyorum.
YanıtlaSilAta ile inatlaşmadık biz hiç .Yemiyorsa bıraktık. Ta ki bir sonraki yemek vaktine kadar zaman geçirdiği oldu bazen. Annanneler, babanneler bunu anlamadı ama sanırım çok iyi de oldu. Acıktığını ve yemesi gerektiğini başka türlü kavrayamazdı.
Bu akşam da yemeğin yarısını bıraktı, yemedi. İnatlaşmadım, öyle bıraktım. İnada binince yiyeceği varsa bile yemeyebilir. Hele ki iki yaş döneminde...
Acaba inatlaşma ve üzerine varma dozuna mı dikkat etseniz? Ne dersiniz?
Yemiyorsa bırak anne diyorum üzülüyormuş acıkmayı öğrensin diyorum banamısın demiyorlar zorlamam bende baktım dediklerimi uygulamıyorlar bende ne yapıyorum karışmıyorum kendim uyguluyorum :) ayrıca bunlar bize naz yapıyorlar canımcım başka birşey değil :)
YanıtlaSilYerken birşeylere dikaktine vermesi iyi oluyor ama hava güzel ya dışarı çıkıyoruz biz ne yapalım :)
kızımdaki yeme isteği genetik sanırım. çünkü tombili bir anne babaya sahip olunca yemeyen bebek çok komik olurdu galiba :)
YanıtlaSilaylincim eline saglik,simdi ben bu listeyi buzdolabimin ustune yapistirdim.aslinda bir cogunu ama sadece bir cogunu :) uyguluyoruz ama Arel biraksan uc gun yemek istemiyor.kresde bir sorun yok,goturdugu herseyi yiyormus,ee demekki sorun bizde ama ne..bir bulsam
YanıtlaSilBenim de bir tavsiyem olacak: Kızım çokm iştahlı bir çocuk ama bazen yemek istemiyor. İlk başlarda zorladım 1-2 kere, baktım aramızda sinir harbi yaşanıyor, hoşuma gitmedi. Oturdum nette araştırma yaptım, baktım çocuklarını sadece çiğ yemeklerle besleyen yabancı anneler var.
YanıtlaSilYemiyor mu? Ben de veriyorum meyveyi, kuru yemişi. Bir akşam yemeğini yemedi, onun yerine 6 tane mandalina yiyip uyudu. İnanabiliyor musunuz? Okuduğum sitelere göre her insan vücudunun ihtiyacını bilirmiş ama biz yetişkinler kendimizi dinlemeyi unuturmuşuz zamanla. AMa mesela hamileyken vücut ihtiyacı olan besini bize söylermiş. Aynen o şekilde bebek de kendi ihtiyacını belirleyebilirmiş.
Bazen 250 gr yoğurt yiyor kızım yemek yerine. Bazen bir eline salatalık, diğerine havuç veriyorum; ikisini de bitiyor. Bazen elma, armut, kivi, muz gibi meyveleri rendeliyorum, içine de bal katıyorum. Soğuk soğuk yiyor. Bazen domates istiyor. Bugün öğlen "fındık ve ücüm" istedi mesela.
Boyu da kilosu da yerinde, öğün atlamasının, daha doğrusu öğün yerine kuruyemiş//kuru meyve ve meyve-sebze yemesinin bir sakıncasını görmedim şimdiye kadar.
Aylin arkandan geliyorum. Aynı taktikleri izliyoruz. Dorukta daha 15 aylık baya baya kaşık kullanıyor artık. :)
YanıtlaSil